جانِ قلم

فریاد   که   از   بد سری   چرخ   نگونسار     پای   قلم   امروز    فرومانده   ز   رفتار

گامی    ننهد   پیش  و  نگوید سخنی  چند     با  آنکه  جهانی  هنرش  راست  خریدار

از  چیست  معذّب که قدم بازکشیده است؟     وز کیست مکدّر که زبان  بسته ز گفتار؟

دانم به دلش حسرت یک قطره سیاهی است    تا شرح دهد قصّه ی این غصّه به  یکبار

خشک  است  گلویش ز تف سوگ عزیزی     کز دانش خود داد به او  جلوه ی  بسیار

تنها  نه  قلم  سوگ نشین  است  که هستند     افسانه   و  تاریخ   سیه پوش  و  عزادار

می مویم  و  می سوزم  از این درد و بر آنم     تا  فاش کنم   راز   نهان   در  بر  احرار

دردا  و دریغا   که  از  این  صفحه ی  گیتی     بر شد  به  فلک  جان  قلم  ایرج  افشار

18/ 12/ 1389
دکتر هومن یوسفدهی، دهلی